Ken je mij, wie ken je dan
Weet jij mij beter dan ik
Ken je mij, wie ken je dan
Weet jij mij beter dan ik?
Woorden uit een prachtig lied gezongen door Trijntje Oosterhuis. Het verwoordt voor mij een verlangen om gezien te worden in wie ik ten diepste ben. Met al mijn talenten, mooie kanten én minder mooie kanten. De vraag die ik mij lang geleden stelde was: durf ik mijzelf volledig te laten zien? Open, kwetsbaar, als een diamant met alle glinstertjes, scherpe kanten, prachtige krachtige stralen en ja soms ook met randjes die ik wellicht van mijzelf nog niet wist. Waar ik soms ook best een beetje van kan schrikken.
Het verlangen naar gezien en geliefd worden, uitte zich vooral in een drive om ‘mijzelf te bewijzen’, laten zien dat ik er mocht zijn. Op zoek naar waardering, erkenning en bevestiging.
“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”, werd mijn motto.
Gedreven, resultaatgericht en vooral met een groot doorzettingsvermogen was ik altijd HARD aan het werk. Oordelen en meningen van anderen ging ik niet uit de weg. Sterker nog, die liet ik soms ‘keihard’ binnenkomen om mijzelf vervolgens het verhaal te vertellen dat ik ‘niet goed genoeg’ zou zijn. Natuurlijk zag ik ook mijn talenten. Mijn creativiteit, kleurrijkheid, energie, kracht én toch…vanbinnen voelde ik het niet. Niet ECHT!
Mijn missie in het leven is om mensen te laten stralen. Om ze te laten ontdekken wat hun (natuurlijke) talenten zijn, leren om deze te benoemen, te waarderen en uiteindelijk volop te kunnen benutten! Met mijn talentthema’s ‘Maximaliseren” en ‘Individualiseren’ zie ik heel snel welke talenten mensen hebben, weet ik hoe ik mensen kan helpen om ‘de beste versie van zichzelf’ te worden en ben ik uitstekend instaat om hen daarbij op weg te helpen.
En dus werd ik manager, coach en werkte ik hard aan mijn persoonlijke groei als dienend leider.
Met mijn kleurrijke brillen, outfit, stevige persoonlijkheid en veranderkracht werd ik gezien als ‘authentiek’. Werd ik voor banen of opdrachten gekozen om mijn kleurrijkheid, visie, lef en warme zakelijkheid. Toch konden deze mooie talenten mij ook wel eens in de weg zitten waardoor ik de verbinding met mijn omgeving én met mijzelf kwijtraakte.
Vragen die ik mijzelf stelde waren: Ben ik wel zo authentiek? Voel ik het ECHT? Ben ik instaat om van binnenuit te stralen? Kan ik met al die mooie kleurrijke brillen, niet alleen op verschillende manieren naar de wereld kijken, maar ook mijzelf zien? Met alle mooie en minder mooie kanten? Durf ik trouw te blijven aan mijn waarden? Vrijheid, verbondenheid, gelijkwaardig en open? Ben ik instaat om van mijzelf te houden? Mijzelf volledig te omarmen? En ja, uiteindelijk zelf te zien wie ik ten diepste ben? Durf ik fouten te maken en deze te zien als ‘Fascinerend’, zodat ik ervan kan leren en groeien?
Het afgelopen jaar volgde ik de leergang ‘persoonlijke verdieping op dienend leiderschap’. Wat was dit een prachtige reis! Een reis waarin ik leerde om de basisprincipes nog verder toe te passen, met mildheid en zachtheid naar mijzelf te kijken en met oprechte aandacht en intentie in het leven te staan.
Ik ging het leven zien als een ‘podium’. Een podium waarop ik mag spelen, experimenteren, mijzelf mag laten zien vanuit ‘Lef om te stralen’. Waar het oké is om het soms gewoon even niet te weten, mijn emoties te voelen en ze er te laten zijn. Een podium waar ik soms even stil kan staan, ademend, aardend, voelend en het laten komen, zonder dat ik daar iets voor hoef te doen. En waar ik mag struikelen, vallen om vervolgens weer op te staan.
HARD werken maakt langzaam plaats voor meer HART werken. Ik leer luisteren…open en nieuwsgierig, OENIG te zijn. Ik leer moedige besluiten te nemen, stilstaan bij mijn ‘innerlijk kompas’, mijn intuïtie. Want ja, ergens voel ik ‘altijd’ of iets klopt of niet. Alleen weet ik hier (nog) niet altijd naar te handelen.
Ik leer mijzelf te vergeven. Vergeven dat ik soms keuzes maak die niet altijd ‘dienend’ zijn. Ik leer om de verhalen die ik ben gaan geloven los te laten. En ik leer dat ik ‘altijd de regie’ heb. Dat ik altijd een keuze heb, hoe moeilijk die keuze soms ook is. Maar bovenal leer ik dat het goed is zoals het is, het niet nodig is om mijzelf te bewijzen om HARD te werken, dat ik er al ben!
