Al wandelend, in gedachten verzonken, loop ik aan het eind van de dag met twee volle boodschappen tassen terug naar huis. Plots zie ik uit mijn linker ooghoek een jongen uit een tuinpad gerend. “Poeh!” roept hij met een harde zucht. Vervolgens komt hij achter mij aan gedribbeld. “Zo… dat was een diepe zucht”, zeg ik. Wat maakt dat je zo hard moet zuchten? ‘’Poeh’’ zegt hij nog een keer… ik heb het best wel zwaar. Ik moest echt heel nodig even het huis uit hoor. Stiekem glimlach ik en kijk hem aan. Hij loopt buiten in zijn pyjama, zijn haar door de war en… op zijn sloffen. “Goh”, zeg ik. En wat maakt dat je heel nodig even het huis uit moest? Ik merk aan mijzelf dat ik nieuwsgierig ben naar de reden waarom hij (gekleed in pyjama) het huis was ontvlucht.
“Heb je het dan niet koud?”, vraag ik hem. “Nee hoor, ik had dit gewoon aan dus!” Ondertussen dribbelt hij naast mij. Ter hoogte van een speelplein slaat hij af. “Doei”, roept hij nog en dribbelt verder naar zijn vriendjes. “Doei”, roep ik hem na. Geniet van de rust buiten he!
Dat doe je toch niet…
Met een grote glimlach op mijn gezicht vervolg ik mijn weg. Ik moet denken aan de vele situaties waarbij ik hetzelfde voel als deze jongen en de behoefte heb om even weg te vluchten als het te druk wordt om mij heen, er te veel prikkels bij mij binnenkomen.
Ik blijf zitten, geremd door gedachten dat dit zo hoort, dat je niet zomaar naar buiten rent, gewoon om even tot rust te komen. Dat doe je toch niet? Dat is toch gek? Dan vinden anderen mij vast raar!
Wandelend met mijn boodschappentassen vraag ik mij af waarom eigenlijk niet. Hoe mooi is het om, net als deze jongen, zonder nadenken te doen wat op dat moment goed voelt. Om even de situatie te ontvluchten en te voldoen aan datgene wat ik op dat moment heel hard nodig heb, zodat ik daarna weer met nieuwe energie, scherpte en aandacht kan de draad op kan pakken. Uiteindelijk levert dit mij, maar ook mijn omgeving, veel meer op. Ik neem mij voor om een voorbeeld te nemen aan de onbevangenheid van de jongen. Een volgende keer dat ik overprikkeld raak, even naar buiten loop en de rust op zoek. Zonder na te denken wat ik aan heb of wat de ander ervan vindt. Gewoon omdat ik daar op dat moment behoefte aan heb!
