Vandaag heb ik mijn tweede gesprek bij het loopbaanbureau. Ja, je leest het goed! Ik heb besloten om mijzelf een loopbaantraject kado te doen. Nu hoor ik je denken. “Jij?! Waarom? Je hebt het toch allemaal prima voor elkaar? Je eigen bedrijf, leuke opdrachten?” Tja, niets is wat het lijkt!
Oké, oké, ik mag niet klagen als het om ‘opdrachten’ gaat. Want ook nu heb ik een leuke opdracht voor een paar uur in de week. Net genoeg om lekker aan de slag te zijn, inhoudelijk geprikkeld te blijven, mijn ‘hersenpan’ afgestoft te houden. Maar…ik voel al een tijdje ‘onrust’. Misschien is het mijn leeftijd, een ‘midlifecrisis’ zoals ze dat dan noemen. Want ja, ook ik ben inmiddels die magische 5 gepasseerd. Geen idee. Weet ook niet of ik dat echt belangrijk vind om te weten. Wat ik wel weet, is dat ik het al een tijdje niet meer voel. Het gewoonweg niet meer ‘stroomt’. En ik zou ik niet zijn, als ik dan niet in actie kom!
Dus, trok ik de stoute schoenen aan en nam een loopbaanbureau in de arm. Zo één waarmee ik altijd aan de andere kant van de tafel heb gezeten. Als werkgever dus. En nu zit ik er dan opeens voor mijzelf. Goh, dat is best even wennen kan ik je vertellen. Tegelijk voelt het ook heel goed en fijn. Tijd om mijzelf nog verder te leren kennen. Te ontdekken wat mijn ‘bestemming’ is, zoals ze dat hier zo mooi noemen.
“Mensen die bij ons over de drempel stappen, zijn écht toe aan het bereiken van hun bestemming”, zegt de coach tegen mij. Ja, ze heeft gelijk. Dit is exact hoe het voor mij voelt op dit moment. Ik ben heel benieuwd wat die ‘bestemming’ gaat zijn.
Voor mijn tweede gesprek heb ik een zelfanalyse moeten schrijven. Een heel boekwerk is het geworden. Alleen nog een kaft erom en het kan zo naar een uitgever…zo dik is die. Alleen al in het schrijven ervan had ik enorm veel plezier. Mijn achievements beschrijven. Je weet wel, van die mooie gebeurtenissen in je leven die je bij zijn gebleven. Die wellicht ook iets zeggen over hoe ik nu (nog) in het leven sta. Wat voor mij belangrijke waarden zijn. Maar ook feedback ophalen uit mijn omgeving, van vrienden, collega’s. Alles bij elkaar geeft het supermooie inzichten. En ja, ik zie meteen een rode draad. Zo gedreven als ik in alles ben, zo ingewikkeld maak ik het soms ook voor mijn omgeving en mijzelf. Mijn gedrevenheid zit mij dus soms ‘letterlijk’ in de weg. Stof om over na te denken dus.
Mijn ‘boekwerk’ mocht ik ook nog eens ‘opleuken’ met een mooie voorkant en titel. Een vrije opdracht! Yes, dacht ik….daar kan ik mijn creativiteit heerlijk in kwijt. Dus ging ik aan de slag met Canva om een mooie afbeelding te creëren en natuurlijk een ‘pakkende’ titel (zie de bijgevoegde foto).
Dit werd het vertrekpunt voor ons gesprek vandaag. “Kijk eens naar deze voorkant. Alsof je in een spiegel kijkt. Wat zie je? Wat zegt het je?” zegt de coach. Ja hallo! Die afbeelding en tekst heb ik zelf ontworpen, denk ik. Hoezo is dit mijn ‘spiegel’? Maar terwijl deze gedachte op popt, roep ik mijzelf direct tot de orde. “Bianc, je bent hier om meer over jezelf te leren. Dus laat los, geef je eraan over!”
Precies op dat moment breekt mijn brein open. Ik zie een mooi paars kader met daarin een doorkijkje (ja, een soort sleutelgat). Dat doorkijkje weerspiegelt mijn ‘verlangen’. Ik heb mijzelf al die tijd een soort gevangen gevoeld in een kader, een keurslijf. Zeker als ik terugdenk aan banen die ik heb gehad. Ergens in een ‘hokje’ moeten passen, mijzelf aan moeten passen aan mijn omgeving.
Mijn verlangen zit hem in de vrouw die je in het sleutelgat ziet. Iemand met ‘blote’ voeten op de grond, zwierend langs het water. Zelf de keuze kunnen maken of ze de zee inloopt, er een duik inneemt of gewoon heerlijk langs de waterlijn blijft wandelen. Vrij, zelfstandig, autonoom en vooral los, genieten, zwieren, spelen…alles waarin ik mijn creativiteit terugvind.
“Mooi”, zegt de coach. “Als je nu eens net zo denkt als dat je schrijft. Kijk er dan eens opnieuw naar. Zijn het wel twee werelden? Apart? Los van elkaar? Of, kan het er ook allebei zijn. Naast elkaar of misschien wel in elkaar verweven”.
Ik kijk opnieuw. En ja, opeens zie ik het. Ik ben het allebei! Ja, ik ben iemand met ‘structuur’ én met een grote dosis ‘speelsheid’! Zeker ben ik iemand die alles op orde heeft. Alles tot in de ‘puntjes’ regelt. Zowel in werk als privé. Ik houd ervan om een baan te hebben waarin ik van betekenis kan zijn. Een goede manager, iemand die de leiding kan nemen, kan (be)’sturen’, inhoudelijk sterk en dit ook echt nodig heeft. De ‘chief’ die toezicht houdt op het ‘dorp’, haar ‘dorpelingen’ laat floreren in hun talenten, hen om raad vraagt om vervolgens een gedegen besluit te nemen. Daarnaast ben ik ook de expressieve, creatieve, zwierende ‘magiër’. Die het heerlijk vindt om overal tussendoor te ‘fladderen’, haar creativiteit kan inzetten. Spelend, podium pakkend, autonoom, onafhankelijk en vooral vrij. Kleurrijk, uitgesproken, stevig aarden én tegelijkertijd ook flexibel mee kunnen bewegen. Iemand die mensen wil inspireren met mijn visie, ideeën, schrijfsels, foto’s, workshops en gesprekken. Wauw! Wat een mooi inzicht!
Met deze ‘reflectie’ loop ik de deur uit. Genoeg ‘stof’ om over na te denken. Ik weet in ieder geval dat ik ‘alle’ tijd ga nemen om mijn (loopbaan)pad te vervolgen. Stap voor stap. En ondertussen zit ik zeker niet stil. Genoeg energie om ook lekker te blijven schrijven, te netwerken, te wandelen en vooral te ontdekken waar deze reis mij gaat brengen. Op weg naar mijn ‘bestemming’.
“One step at a time. You will get there!”
