“Goedemorgen, ik ben blij om jou te zien”, zegt ze. Ik glimlach. “Goedemorgen”, zeg ik. “Nou, dat is nog eens fijn om te horen”. Ondertussen denkt mijn brein, “dat zegt ze vast tegen iedereen”. Maar dan vervolgt ze: “dat is ook één van jouw talenten. Dat mensen blij zijn om jou te zien”. “Huh?!” denk ik nu. “Hoezo is dat een talent?” Ze vult aan dat ik, ondanks dat het soms even tegen kan zitten, altijd positiviteit uitstraal, een soort vrolijkheid over mij heb. “Grappig”, denk ik. Want momenteel voel ik mij helemaal niet zo vrolijk. Ja, natuurlijk heb ik vanmorgen mijn kleurrijke rok aangetrokken. Mijn oranje bril op mijn neus. Dat hoort bij mij. Maar mijn stemming rijmt niet altijd met mijn kleurrijke outfit. Als ik ’s morgens wakker word, voelt mijn lijf soms stram en stijf, heb ik last van emotionele schommelingen…”jantje lacht, jantje huilt” lijkt het soms wel. Iets met overgang. Ja, ik heb de leeftijd bereikt dat ook ik hiermee te maken heb en ik kan je vertellen dat het echt niet altijd een pretje is.
Over het algemeen ben ik iemand die heel goed weet wat ze wil, die stevig in haar (kleurrijke) schoenen staat en ‘hoppeta’ recht op haar doel afgaat. Stil zitten is dan ook echt niets voor mij. Maar nu kan ik soms twijfelkonten tot en met…weet ik het soms gewoon even niet. “Pffff” super vermoeiend en om gek van te worden.
Maar het is waar. Ondanks dat, blijf ik altijd positief. Bekijk ik de wereld door mijn ‘kleurrijke bril’ en weet ik dat het goed komt. Vertrouw ik op mijn innerlijk kompas dat mij de weg wijst.
Ook in deze fase van mijn leven houd ik mij daaraan vast. Oké, ik spring dan wel niet zo soepel uit mijn bed maar ik kijk de dag altijd weer vrolijk tegemoet. Even de stramme spieren losmaken. Lekker zingen, dansen, huppelen, springen en vooral veel naar buiten. Heerlijk even wandelen in de natuur, met aandacht en nieuwsgierigheid mijn omgeving bekijken en vooral vanuit mijn hoofd weer even zakken in mijn lijf. In mijn eigen tempo en op mijn eigen tijd, dat dan weer wel.
“Goh, wat ben ik blij dat je dat zegt”, antwoord ik. Ik heb er zelf nooit op deze manier naar gekeken maar wat kan een zin als deze mij blij maken. “En het is geheel wederzijds!” Ook ik ben blij om haar te zien. Na een gesprek met haar stap ik altijd weer met frisse energie naar buiten. Een hoofd vol acties die ik weer uit kan zetten, creatieve ideeën om verder vorm te geven en ja, vooral weer het gevoel dat ik zelf aan het roer sta.
Zo ook vandaag. Lekker aan de slag met mijn ‘soul collage’, nieuwe ideeën om mijn ambities waar te maken, om netwerkgesprekken te voeren en vooral om ‘in het midden te blijven’. Stevig in mijn eigen schoenen, mijn eigen koers uitzetten. “Recht op mijn doel af” zou ik zeggen. Wat dat is? Een mooie baan waarin ik mijn talenten volop kwijt kan, waarin ik eindverantwoordelijk mag zijn, de ‘chief’. Waar mijn creativiteit en ondernemerschap de ruimte krijgt en waar ik ‘aan het roer’ mag staan, invloed kan uitoefenen.
Dat die baan er komt, is een ding wat zeker is. De vraag is alleen…wanneer?!
Tot die tijd? Deal ik met het feit dat ik het soms even niet weet, blijf ik luisteren naar mijn wat mijn innerlijk kompas mij vertelt en laat ik mijn creatieve brein de vrije loop!
