Daar lig ik dan, na een vermoeiende en emotionele dag, op de behandeltafel bij de osteopaat voor mijn zes wekelijkse ‘onderhoudsbeurt’. Zo’n jaar of twee geleden stapte ik bij haar binnen. Mijn lijf zat volledig vast, voelde dat ik moeite had met mijzelf uitspreken en dat er opgekropte emotie en spanning zat. Ik kijk altijd uit naar dit soort momenten. Want, ondanks de stappen die ik gezet heb in mijn persoonlijke ontwikkeling, blijft het vastzetten van emotie een ding. Meestal lukt het mij om vrij snel te ontspannen, weer bij mijn gevoel en lijf te komen. Maar dit keer is het anders. Hoe ik ook mijn best doe om in mijn hart te komen, terwijl de osteopaat haar magische handen gebruikt, kan ik niet ontspannen. Mijn hoofd neemt vandaag overduidelijk de overhand. Het klopt en bonkt, voelt ongelooflijk zwaar, wattig en mistig. Gedachten die zich in mijn hoofd genesteld hebben, willen niet loskomen. Hoe ik ook probeer om ze weg te ademen, mijn lijf probeer te voelen. Ze zijn vandaag behoorlijk hardnekkig.
‘Pffffff’, ik uit een hele lange zucht. Ondertussen maakt de osteopaat contact met mijn hart, buik en hoofd. Ergens daarbinnen bevinden zich ‘Pigs in Space’ en ‘Flowerpower’. Allebei helpen ze mij normaliter om een meer speelse en laissez fair houding aan te nemen. Je zou ze kunnen zien als twee van mijn ‘ikken’. Want dat ik er nog meer heb, is een ding dat zeker is. Maar deze twee hebben er vandaag niet zoveel zin in. De één houdt een winterslaap en de ander laat zich beïnvloeden door donkere wolken die in mijn hoofd hangen. Pigs in Space komt als eerste in het land van de levenden. “Whoooehaaah”!, roept ze en rekt zich traag uit. “Wat is dat? Wat wil je van mij? Ik lag net zo lekker te slapen. Hoezo maak je mij wakker?” hoor ik haar roepen.
Pigs in Space is mijn vrije ik. Een kleurrijke, stevige dame die het heerlijk vindt om door de ruimte te vliegen in haar glanzende zilveren out fit. Natuurlijk met een mooie lange cape die haar ‘superpower’ geeft. Ze vindt het heerlijk om rond te vliegen van planeet naar planeet, de aarde zo eens van een afstandje bekijkend. Het is een jolige, losse tante die geen blad voor haar mond neemt maar alles wat ze uitkraamt, is vol lach en humor. Super direct maar heerlijk luchtig zodat je werkelijk de slappe lach van haar krijgt. En terwijl ik daar zo lig, vindt er ondertussen een conversatie plaats met Pigs in Space. Hoe ze mij kan helpen om weer bij mijn ‘buikgevoel’ te komen. Mijn intuïtie, het vertrouwen in mijzelf en die donkere wolken die in de weg zitten, opzij kan duwen. Natuurlijk wil mijn Pigs in Space ‘ik’ daarbij helpen, maar zegt ze: “ik weet niet of mij dat in mijn uppie lukt hoor. Volgens mij heeft Bianca nog iets meer nodig om uit deze grijze mist te komen.” En zo wordt ook mijn Flowerpower ‘ik’ wakker geschud.
“Jooooo! Wat mot dat?!” roept ze. “Ik zat hier wel lekker verscholen achter die mist. Relaxed joh!”
Flowerpower is de laissez fair ‘ik’. Met haar lange haren voor haar ogen, kan ze heerlijk voor zich uitstaren terwijl ze ergens in een hangmat hangt. Een relaxt muziekje luisterend, een grasspriet in haar mond. Of heerlijk los dansend in het gras op haar blote voeten. Hoofd in haar nek, armen wijd uitgestrekt, zwevend op het ritme van de wind. Ze helpt mij altijd om te aarden, even rustig te voelen wat er in mijn lijf gebeurt, bij mijn emotie te blijven en deze te voelen, gewoon zoals het komt. Ook helpt ze mij om soms even pas op de plaats te maken als ik weer eens de neiging heb om door te draven of overenthousiast ergens in kan stappen. Zo fijn om twee van die ‘ikken’ te hebben die mij soms weer even met beide benen op de grond kunnen helpen.
Eenmaal wakker komen beide ‘ikken’ op dreef. Pigs in Space gooit wat humoristische kreten in de strijd en ook Flowerpower laat vandaag haar ‘droge humor’ opborrelen. Mijn lichaam begint te schudden en ik krijg spontaan de slappe lach, terwijl ik nog altijd op de behandeltafel lig. Ik kronkel letterlijk heen een weer van het lachen. Zo! De ontspanning is bereikt. Eindelijk kan ik de zware, verdrietige en sombere gedachten mijn lijf uitblazen. “Pffffffff”, ik blaas zo hard als ik kan. Als stoom uit mijn oren, neus en mond, schieten alle gedachten mijn lijf uit. Weg met al die belastende rotzooi.
Vervolgens komt er ruimte om frisse, zonnige, warme lucht op te zuigen. Warme, positieve, liefdevolle gedachten die zich in mijn hart en hoofd nestelen. Langzaam voel ik mijn hart warm worden en mijn hoofd voelt inmiddels een heel stuk lichter. Ik zie een rood, oranje gloed voor mijn ogen en waan mij in een grasveld vol kleurrijke bloemen. De zon hoog aan de hemel die mijn lichaam verwarmt. Pigs in Space en Flowerpower stevig omarmend, zodat ze niet kunnen wegglippen. De winterslaap is voorbij, tijd voor de lente, geen grijze mist meer maar heldere blauwe luchten.
De osteopaat wrijft over mijn arm. De tijd zit erop. Langzaam open ik mijn ogen. Mijn lijf voelt moe, van alle emoties die zijn losgekomen. Maar ondanks dat voel ik mij als herboren. En terwijl ik mij aankleed, bedenk ik dat ik dankbaar ben voor zulke mooie ‘ikken’ die ik kan voelen, oproepen en mij helpen om mijn speelse, authentieke ik te laten stralen.
